پرنسس های چادری

 

 

مولای من ،

 

 

کوچه های شهر بوی غربت گرفته خانه هامان دیگر توان استقامت ندارند

 

 

زمینیان به ستوه آمده اند روزها به بیقراری مبدل شده

 

و زمان ، خواهان ایستادن است

 

 

مولای من ،

 

 

دنیا رنگ سیاهی گرفته مولا جان ، جواب قلب خسته ام را چه بدهم؟

 

 

به چه زبانی باید درد دلم را با تو بگوییم؟

 

 

می دانم که می آیی و من به امید آمدنت با سکوت ،

 

 

دست به آسمان خدا بلند میکنم و میگویم :

 

 

اللهم عجل لولیک الفرج

 

 

 

 

هر جمعه ای که می گذرد پیر می شوی

 

 

درهر غروب آن تو دلگیر می شوی

 

 

می ترسم آقا که بگویی به این گدا

 

 

تو باعث این همه تاخیر می شوی

 

 

در کار ِ عشق ، دوری و هجران به ما رسید.

یوسف که رفت ، غُصّه ی کنعان به ما رسید

.
ما سال ها پای وصالت گریستیم

یعقوب وار ، دیده ی گریان به ما رسید

.

با زلفِ خویش زلفِ دلم را گِره بده

شاید هوای زلفِ پریشان به ما رسید

.

باید کویر میشدم و خشک میشدم

کردی دعا و این همه باران به ما رسید

.

یک لحظه چشم از دلِ بی تاب برندار

دور از تو غم، به سرعتِ طوفان به ما رسید

.

از ما همیشه دردسر ما به تو رسید

از تو همیشه رحمت و احسان به ما رسید

.

دل های ما کنار ِ شما آبرو گرفت

آقا چقدر از کرَمَت نان به ما رسید

.

ما بابِ میل تو نشدیم عاقبت ولی

لطف تو هر دقیقه و هر آن به ما رسید

.

خوب است وقت روضه تو ما را خبر کنی

شاید نوای آن دلِ سوزان به ما رسید

.

یک بار هم از نیابت ما کربلا برو

توفیق هرچه هست ز جانان به ما رسید

.

کار ِ تو و دعایِ تو و رحمتِ تو بود

حبِّ رقیه ای شدن آسان به ما رسید

 

.

.

.

مى شود فرصت دیدار مهیّا حتماً

بد به دل راه مده مى رسد آقا حتماً

.

اى که دنبال دواى غم هجران هستى

مى شود درد نهان تو مداوا حتماً

.

اگر امروز نشد بوسه به دستش بزنیم

وعده ى ما همه افتاده به فردا حتماً

.

ثمر گریه ى ما خنده ى روز فرج است

آن زمان مى شکفد خنده به لب ها حتماً

.

دورى غیبت طولانى و تأخیر ظهور

امتحانى است براى همه ى ما حتماً

.

کار ما منتظران چیست؟ امید و تقوا

غم نخور مى شود آخر گره ها وا حتماً

.

هرکه در زمره ى ما منتظران مى باشد

مى کند تا به ابد پشت به دنیا حتماً

.

انبیاء منتظر آمدنش مى باشند

مى رسد پشت سرش حضرت عیسى حتماً

.

کاش باشیم و ببینیم که روز رجعت

مى سپارد عَلَم خویش به سقّا حتماً

.

زره شیر خدا بر تن و شمشیر به دست

مى رسد منتقم حضرت زهرا حتماً

.

انتقام دَرِ آتش زده را مى گیرد

و به آتش بکشد آن دو نفر را حتماً

.

 

.