ای که دائم به جـــهان منتظر منتظری
گــــیری از مردم دانا ز ظهورش خــبری
روز و شـــــب ذکر زبان تو بود یا مهـدي
در فراقش غم دل داری و اشک بصـری
فرض کن،حضرت مهدی به توظاهرگردد
بر در خانه و یا بر سر کوی و گــــــــــذری
ظاهرت هست چنانی که خجالت نکشی
باطنت هست پسندیده ی صاحب نظـری؟
دیده ای هست تو را قابل دیدار امــــــــــام
می توانی تو به خورشید جمالش نگــری؟
خانه ات لایق او هست که مهمان گــــردد؟
لقمه ات در خور او هست که نزدش ببری؟
پول بی شبهه و سالم ز همه دارائیـــــــــت
داری آنقدر که یک هدیه برایش بـــــــخری؟
گر بپرسد ثمرت چیست تو از طول حیــــات
داری از بهر ارائه سنـــــــــــــــــد مختصری؟
ور بپـــــرسد عملت چیست ز بگذشتن عمر
در عمـــــــلــــــکرد تو باشد عمل مــعـتبری؟
برده ای نـــــــان و غذا بهر مساکین یک شب
یا تــــــــــــــو داری ز یتیمان و فقیران خبری؟
در پی امـــر به معــــــــروف و نــهی از منـــکر
بوده ای بهر محبان ولایت سپــــــــــــــــــری؟
هیچ گه داشته ای بهر ظهور حضــــــــــــرت
ناله نیمه شب و ذکر دعــــــــــــــای سحری؟
آن چنان هست که افسرده و غمگین نشوی
گر بگیرد ” سِمت تو” بدهد بر دگـــــــــــــــری؟
داری آمادگی آنکه اگر حضرت خواســـــــــــت
از سر مال جهان بهر خـــــــــــــــــدا در گذری؟
واقفی از عمل خویش تو بیش از دگـــــــــران
می توان گفت تو را شیعه اثـــــــــنی عشری
گر از این جــــــــــمله که گفتم همه را دارایی
خوش به حال تـــو که خود ساخته و منتظری
ور از این گفته تــــــو را هست قصوری بيگي
توبه کن بلکه ز محبـــــــــــــــــــوب بیابی اثری