می نویســـمـ ...
می نویســـمـ …
بـــــرای شــُـــما و چادرخاکی تــــــان ؛ بانــو
برای شـــُـــمایی که زیر بیرقتــــــان گام بر می دارمـ و نفــــــس می کشمـ
می نویســـمـ …
بـــرای کســــی که سیاهــــــــی چادرم را از او ، وامـ گرفـــته امـ
بـــرای کســــی که به مـــــن ؛ درس عفافـــــــــ آموخته استـــــــــ …
بـــرای کســی که درد جانــکاه تازیـانه و میــخ در ، را تحمــــل کــرد اما چــــــادر سـیاهــــــش از ســرش نیــــــفتاد
برای کسی که حتی بعــــــد از وفاتش همـ به فکــــــر حجـــابش بود …
مـــــــــــادر !
این شبـــــــ های بی شــــُـــما ، سختـــــ می گـــذرد ؛ خیلی سختــــــ
از شـــــُـــما می خواهــمـ
بـه مــــن
و به هــــمه ی دختــــران ســـرزمینـــم
عفافــــــ هدیـه کنیـــد
که زیبــــاترین نشــــان و یادگـــاریتان استــــــ …
♥️کپی مطالب با ذکر صلوات آزاد است♥️